κοίτη cubitum;
torus e frondibus, gramine, herbis. որ եւ ԽԻՇՏՔ. Անարգ կամ խիստ գետնատարած անկողին գազանաց եւ մարդկան. տեղի ընկողմանելոյ.
Մտին գազանք ի դադարս, ղօղեցին ի խշտիս։ Սարսիցին ի խշտիս իւրեանց։ Իբրեւ զկորիւնս առիւծուց ի ջերմն խշտեաց իւրեանց. (Յոբ. ՟Լ՟Է. 8։ ՟Լ՟Ը. 40։ Երեմ. ՟Ծ՟Ա. 39։)
Ի գետնատարած խշտիս. (Ոսկ. եփես. ՟Ժ՟Գ։ Յհ. կթ.։)
Ամրացո՛ քո աջովդ զհանգստեանս խշտի։ Որպէս անկելոցն իբազմաժամանակեայ մահճացն խշտիս. (Նար. ՟Ժ՟Բ. ՟Ծ՟Ը։)
Ո խոտեղէն անկողնոց խշտի. (Ուռպել.։)
Խշտի գերազմանի լիցի նոցա տուն յաւիտենական. (Լմբ. առակ.։)